Paul Verhaeghen, Lichtenberg. Een roman, hoewel opgebouwd uit slechts twee vragen, toch verdeeld in dertien hoofdstukken. Amsterdam, Antwerpen: Meulenhoff, Manteau, 1996. Paperback, 272 pp. 21,5 x 14 cm.
Puntgave eerste druk van Paul Verhaeghens bekroonde debuutroman, ex libris Dirk van Bastelaere
Eerste druk van het romandebuut van cognitief psycholoog Paul Verhaeghen (°1965, Lokeren), bekroond met de ASLK debuutprijs 1995. Motti van Bob Dylan, Elvis Costello en John Zorn. Gaaf, ongelezen en fris exemplaar. Rug gaaf, geen leesvouwen. Snedes zuiver. Cover perfect. Als nieuw. Met zwarte pen gehandtekende ex libris 'Nederlands' Dirk van Bastelaere op titelpagina.
De recensie
Lees 'De wrange smaak van slapstick', een recensie van Lichtenberg door Karel Osstyn in Ons Erfdeel op dbnl.org.
Uit de recensie: "Bij ons bedienen jonge auteurs zich meer dan eens openlijk van slapsticks - als je het korte succes van de huidige Nix-generatie bekijkt, lijkt het wel een noodzakelijke fase in de ontwikkeling van een schrijver. De vraag of die manifeste buitenlandse invloed bevorderlijk is voor het eigen karakter van onze literatuur is natuurlijk reëel. Het debuut van de Vlaming Paul Verhaeghen, de roman Lichtenberg, heeft daar een verrassend antwoord op. Het studentikoze sfeertje van grappen en grollen dat aan de producten van Joseph Heller, Thomas Pynchon en mindere goden doet denken, is nooit uit de lucht in dit ambitieuze boek, maar Verhaeghens professionele inzet maakt veel van dat epigonisme goed. Lichtenberg is immers dankzij zijn tragikomische hoofdpersonage een persoonlijk en aangrijpend boek geworden."
De flaptekst
In Lichtenberg vertelt Paul Verhaeghen het intrigerende verhaal van de jonge Tom Pepermans, een Belgische medewerker aan de Nederlandse Meerhof-universiteit. Pepermans' wereld wordt bevolkt door de meest eigenaardige types:een (machts)geile Rector Magnifica in spe, een geleerde woorden uitkramende portier, een oude, eerbiedwaardige professor, een pater, een onbereikbare geliefde en een zichzelf programmerende Persoonlijke Conversatiepartner.
In de gesprekken met zijn huisgenoten Hadrianus en Judith blikt Tom Pepermans voortdurend terug op de relatie met zijn ex-vriendin Poes. Met haar deelde hij het lidmaatschap van de tegen alle (ook de eigen) verwachtingen in bijzonder succesvolle Leuvense consequente gitaargroep ‘The Local Losers’.
De gebeurtenissen van het bonte gezelschap in Meerhof lopen al snel uit de hand. De waanzin bereikt een duivels hoogtepunt tijdens een woelig carnavalsfeest. Een sprong van de 'Toren van Wijsbegeren' lijkt voor Tom Pepermans de enige uitweg.
Al wie het magistrale en prijswinnende epos Omega minor heeft gemist, krijgt nu een herkansing met het even onnavolgbare Lichtenberg.